"μαμά, ξέρεις το ποίημα με τον Κωστάκη που δεν θέλει να πάει στην ξενιτιά να δουλέψει;"
"όχι παιδί μου, δεν ξέρω καινούρια ποιήματα. από ποίηση μόνο τα παλιά γνωρίζω. αυστηρά τα παλιά"
"αυτό όμως είναι ωραίο! να στο διαβάσω;"
"άντε, λέγε"
πάει τρέχοντας να φέρει το βιβλίο της.
παίρνει ανάσα και ξεκινά:
"Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γένεις νοικοκύρης.."
"τι Κωστάκη βρε μού είπες; αφού "Βασίλη" διαβάζεις τώρα!"
"ε, τα μπέρδεψα! Κωστάκης - Βασίλης, το ίδιο είναι. άκου:
Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γένεις νοικοκύρης
για ν' αποκτήσεις πρόβατα, ζευγάρια και γελάδες"
"κτηνοτρόφος ο Βασίλης ε;"
"χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.
ωραίο, ε μαμά;"
"αμέ! για πες και παρακάτω"
"μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης!
φέρε μου τ' αλαφρό σπαθί και το βαρύ ντουφέκι
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους"
"α, μάλιστα, είναι από την περίοδο της Τουρκοκρατίας!
δε μου λες, αυτό με την κυρά Φροσύνη, το διδαχθήκατε;"
"όχι"
"δεν ξέρεις δηλαδή τίποτα για την κυρά Φροσύνη;"
"όχι"
"που την έπνιξε ο Αλή πασάς στη λίμνη;"
"όχι! αλήθεια την έπνιξε;"
"εμ τι; στα ψέμματα;"
"κι εσύ που το ξέρεις μαμά;"
"το θυμάμαι Ραφαηλία!"
"από που το θυμάσαι;"
"είχε γίνει μεγάλος ντόρος τότε! παιδάκι ήμουν κι όλοι γι' αυτό μιλούσαν! Τούρκοι κι Ελληνες!"
"αα μάλιστα! τώρα κατάλαβα!"
.................................
μερικές φορές αναρωτιέμαι..
το Ραφάκι, πριν τις πυραμίδες νομίζει πως έχω γεννηθεί
ή
μετά;
