ελπίζω σε χαμόγελα, σε πρόσωπα, ελπίζω σ’ ανώτερες ψυχές
σε καθαρά μυαλά, σε μένα, σε σένα αληθινά ελπίζω
τραγουδάει στο ριπίτ το φιλαράκι μου ο Λάκης
τραγουδάω μαζί του κι εγώ
-κι έχουμε ακόμα Άνοιξη.
τ' απογεύματα περνούν γρήγορα, σ' ένα σπίτι ιδανικά μισοσκότεινο
όπου everything is illuminated
όπου "όλα φωτίζονται στο φως τού παρελθόντος".
το Ραφάκι διαβάζει για τις εξετάσεις.
χαμογελάει
χαζεύει
μιλάει με τις φίλες της
ονειροπολεί
κάνει βόλτες
και στο χρόνο που της μένει
διαβάζει.
κοιτάζω το κεφάλι της που σκύβει πάνω απ' το βιβλίο
κι αναρωτιέμαι που να ταξιδεύει·
αφηρημένη στέκομαι στην πόρτα
και μουρμουράω Παυλάκη "στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες"
σηκώνει το κεφάλι, χαμογελάει
βγαίνω κλείνοντας σιγά την πόρτα πίσω μου.
"θα ήθελα να ζήσω τη ζωή του Salinger"
ανακοίνωσα προχτές στον Χρόνη
"με σάς όμως μαζί"
κι όπως μιλούσα άκουσα στο βάθος το Snowpiercer
να παίρνει γρήγορα στροφή
"εγώ είμαι πια σκιά της παλιάς μου σκιάς"
-όμως φέτος, δεν βρισκόμουν πλέον εκεί.
ελπίζω σε χαμόγελα
σε πρόσωπα
ελπίζω σ’ ανώτερες ψυχές
τραγουδάει κάθε μέρα ο Λάκης με τους φίλους του
τραγουδάω μαζί του κι εγώ
κι οι φωνές μας ακούγονται
σ' ένα σπίτι ιδανικά μισοσκότεινο
όπου όλα φωτίζονται
στο φως του παρελθόντος.
