Sherry


Sherry
Sherry baby
Sherry..
τραγουδούν οι Four Seasons
-όχι οι κανονικοί, αυτοί του Clint-

τραγουδώ κι εγώ μαζί τους·
αλλά αδύνατον να πιάσω τις νότες που χωρίς προσπάθεια φτάνει ο πιτσιρικάς που υποδύεται τον Frankie Valli.

το Ραφάκι μ' ακούει και ξεκαρδίζεται "μπράβο ρε μαμά...".
χειροκροτεί κιόλας, γιατί η παραφωνία μου αξίζει σεβασμό και έπαινο!

μαγειρεύω, πλένω, σκουπίζω και κάθε βράδυ παίρνω ανελλιπώς ζιρτέκ: τούτη η άνοιξη.. παντού σκόνη και γύρη.

πονάει ο ώμος μου, πονάω ακόμα περισσότερο καθώς σηκώνω το καλάθι με τα ρούχα και βογγώντας παρακαλάω τη μικρή:
"έλα να τρίψεις τη μανούλα"
για να πάρω άμεσα την απάντηση:
"δε μπορώ τώρα, διαβάζω!"

"έλα βρε που πονάω"
"δε γίνεται. περίμενε, όπου να 'ναι έρχεται ο μπαμπάς"
"δε θέλω τον μπαμπά, τα δικά σου χεράκια θέλω! με σένα μου περνάει ο πόνος αμέσως!"
"κι ο μπαμπάς μια χαρά τα καταφέρνει"
"έλα καλέ να με κάνεις καλά! αφού έχεις καταπληκτικά χέρια! σαν τού Ψαλιδοχέρη!"
"μόνη σου!"

φεύγει ξεφυσώντας περιφρονητικά.

πίνω πράσινο τσάι, ταραξάκο, φασκόμηλο, βαλεριάνα
μελισσόχορτο, earl grey, χαμομήλι.

μιλώ με το Ελενάκι, μιλώ με τα μωρά
κι είναι σα να 'ναι δίπλα μας·
κλείνω τα μάτια και θαρρώ πως μένουν
στην παρακάτω γειτονιά.

κατεβάσαμε την τέντα.
δε χαζεύω πια τα σύννεφα όταν έρχονται
αλλά μ' αρέσει κι έτσι.
σχεδόν, το ίδιο όπως πριν.

το Ραφάκι διαβάζει.
εξετάσεις ακόμα.

ο Χρόνης διαβάζει κι εκείνος
-όλα αυτά που αρνούμαι πεισματικά να μάθω.

όσο για μένα..
πέρασα στο κινητό το Sherry

αυτά τ' αγόρια του Clint
μου φτιάχνουν πολύ το κέφι τελευταία·
με κάνουν και χαμογελάω
περισσότερο.

και στ' αλήθεια Sherry
τι παραπάνω να ζητήσει κάποιος;