καλοκαίρι και καταχνιά και Τένεσι Ουίλιαμς από τη μακρινή μου νεότητα.
τώρα με τη ζέστη, το μόνο που θέλω είναι μια προβολή του Σιωπηλού μάρτυρα: να καθήσω δίπλα στον Τζέιμς Στιούαρτ να χαζεύουμε παρέα όλη νύχτα.
ζέστη..
γυρίζω στα παλιά με μια επιμονή, πού μόνο οι Ent του Τόλκιν διαθέτουν
-μέσα από κει βλέπω το μέλλον.
σιγά σιγά μεγάλωσα, οι φίλοι μου χαθήκανε
άλλοι έγιναν γονείς κι άλλοι ψηλά αναπαυθήκανε..
μουρμουράω και το Ραφάκι όταν είναι στα κέφια της, μ' αγκαλιάζει και συνεχίζει "κάποιοι μάθανε για μένα, κάποιοι σίγουρα χαρήκανε"
ζέστη..
μ' αρέσει αυτή η Αθήνα που σε λίγο θα ερημώσει
μ' αρέσει που στη βόλτα όλα μυρίζουν παγωμένο καφέ
οι παρέες των παιδιών που κάθονται μέχρι αργά
τα απλωμένα ρούχα που στεγνώνουν σε δέκα λεπτά
η μουσική που ακούγεται δυνατά παντού·
όλα μ' αρέσουν..
"ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι"
διαβάζαμε στο δημοτικό
κι ήταν σαν να 'χαμε πετάξει μέχρι τ' αστέρι του Παλαμά:
καλοκαίρι κι όλα ωχριούσαν μπροστά του!
ζεστός καφές
ο Σιωπηλός μάρτυρας
κι ο ανεμιστήρας της οροφής να γυρίζει αργά·
πολλά χρόνια μετά τον Παλαμά.
η 'Ακκα κοιμάται στον νιπτήρα
η Νέλλυ κάτω απ' το κρεββάτι.
"I'd like to be part of it somehow" ακούγεται
κι όλα τα φώτα του παρελθόντος σβήνουν.
"πήγαινε πιο κει Τζαίημς" μουρμουράω και κάθομαι στο παράθυρο δίπλα του.
σιωπηλός μάρτυρας
σ' ένα σπίτι που βαθιά μεσ' τη νύχτα
ησυχάζει..