Χριστούγεννα μιας άλλης εποχής.
"το μέλλον μάς ανήκει"
χαμογελούσαμε και κατεβαίναμε βόλτα στην Αθήνα.
οι δρόμοι στολισμένοι, φωτάκια παντού
κι ο απόηχος από τα γέλια μας
ν' ακούγεται έναν αιώνα μετά
-το 2020.
Χριστούγεννα μιας άλλης εποχής.
το πατρικό μας σπίτι δε γνώριζε τη λέξη "απουσία".
οι αναμνήσεις πολύχρωμες
τα τραγούδια στο τραπέζι άλλοτε νοσταλγικά
άλλοτε χαρούμενα
-ο απόηχος ακόμα φτάνει έναν αιώνα μετά
το 2020.
η Ελένη στη Σουηδία με τη δική της οικογένεια
η Ραφαηλία στην αναζήτηση της ζωής που βαθιά επιθυμεί
οι συγκάτοικοι να γουργουρίζουν όποτε μάς βλέπουν
κι εμείς...
..εμείς να μπαίνουμε στο Tardis.
να διακτινιζόμαστε στα ξένοιαστα χρόνια της περασμένης νεότητας
-"το μέλλον μάς ανήκει"-
να τρέχουμε με το "καΐκι" να προλάβουμε το καράβι
για Σέριφο, Σίφνο και Μήλο
να στολίζουμε το πρώτο μας σπίτι για τα Χριστούγεννα
ο Μπίλυ μας να κουνάει την ουρά του
να τραγουδάμε
-κι ο απόηχος να φτάνει έναν αιώνα μετά
το 2020.
τραγουδώ ξανά όπως τότε
"λύκε, λύκε μου καλέ μου"
χαμογελάω
βλέπω τον ήλιο έξω απ' το παράθυρο να λάμπει
σήμερα Χριστούγεννα
κι όπως γυρίζω να πάω στην κουζίνα
καθρεφτίζομαι στο τζάμι.
"γεια σου γιαγιά!" μονολογώ
και σκουντάω ελαφρά τον παππού Χρόνη που δουλεύει στον υπολογιστή.
"χρόνια πολλά!"
ανήμερα Χριστούγεννα..
παιδιά κι εγγόνια στη Σουηδία
η Ραφαηλία στον δικό της πλανήτη
όμως υπάρχουν οι συγκάτοικοι
να μπλέκουν τις ουρές και τα μουστάκια τους στα πόδια μας.
ανήμερα Χριστούγεννα
χρόνια πολλά!
