σαββατοκύριακο και μάλιστα Καλοκαιρινό.
το πρώτο του φετεινού χρόνου.
πέρασε μια βδομάδα φορτισμένη με διάφορα, του σπιτιού (τα μαθηματικά κι η Ραφαηλία, η Ελένη και οι εξετάσεις, εγώ και το τρολ μου, ο Χρόνης και το Πως Περνάμε Κανάλια Σ' Ολο Το Σπιτι), με άλλα της έξω ζωής (που δεν τα γράφω γιατί θα μελαγχολήσω και δεν το θέλω) κι ήρθε το σαββατοκύριακο.
όλη την προηγούμενη βδομάδα, ήμουν σκληρά αποφασισμένη, να ξεκουραστώ. να μην κάνω τίποτα απολύτως, να διαθέσω κάποιες ώρες για μένα (έτσι δεν το λένε τα λαιφσταιλ περιοδικά; και βάζουν και φωτογραφίες με ροδέλες αγγουριών στα μάτια) και να ανανεωθώ η γυναίκα, πλήρως.
δεδομένου ότι έρχονται και οι διακοπές του Ιουλίου.
γιατί εμείς, Ιούλιο πάμε διακοπές.
να μην έχει κόσμο (τον ανθρωποδιώχτη έχουμε!), να είναι πιο καθαρή η θάλασσα συγκριτικά με τον Αύγουστο και τα βράδια να έχουμε ησυχία.
παλιότερα, πηγαίναμε Σεπτέμβριο, κατά τα μέσα του Σεπτεμβρίου, εκεί να δείτε ερημιά!
αλλά η Ελένη έφθασε σε σχολική ηλικία κι έτσι συμβιβαστήκαμε με τον Ιούλιο.
ήμουν τόσο προετοιμασμένη γι 'αυτή τη σαββατοκυριακάτικη εγωιστοτέτοια μέρα, που μέχρι και φαγητό μαγείρεψα την παρασκευή το βράδυ, ώστε να μην ασχοληθώ με το μαγείρεμα.
έβαλα πλυντήρια, όλα τα 'κανα η αισιόδοξη.
την παρασκευή πήγε χαράματα για να κοιμηθώ. τεσσεράμισυ έδειχνε το ρολόι την τελευταία φορά που κοίταξα. και σηκώθηκα οχτώ παρά τέταρτο.
με τρεις ώρες ύπνου, κομμάτια ήμουν. δεν πείραζε όμως, όλες τις δουλειές τις είχα κάνει, αραχτή θα ήμουν, θα κοιμόμουν και λίγο το μεσημεράκι, μια χαρά!
αγγούρια στα μάτια βέβαια, δεν θα έβαζα, γιατί η Ραφαηλία θα μ' έκανε να τα φάω με τις ερωτήσεις της (γιατί μαμά έχεις βάλει τα αγγούρια στο μάτι σου; μετά θα τα φάμε; δεν ξέρω, εγώ σιχαίνομαι να τα φάω απ' τα μάτια σου! και τι θα τα κάνεις; θα τα πετάξεις; εσύ δε λες πως δεν κάνει να πετάμε το φαγητό, δεν είναι σωστό;) ε, θα τα 'τρωγα πάραυτα να ξεμπερδεύω.
όμως, είχα αγοράσει μία απ' αυτές τις λοσιόν μαυρίσματος. που τις βάζεις και αποκτάς ένα ηλιοκαμμένο χρώμα διακοπών? μια τέτοια είχα πάρει η (ξανά)αισιόδοξη.
σερνόμουν λοιπόν στο σπίτι, ως βρυκόλακας στο φως της μέρας. είχα πάθει κάτι σαν τζετ λαγκ, πήγαινα πέρα δώθε και μουρμούριζα ασαφείς οδηγίες, του τύπου :
" Ελένη διάβασε!"
ή
"Ραφαηλία δε μαζεύεις λιγάκι τα κουζινικά σου;"
ή
"αμάν πια μ' αυτό το τρυπάνι! τον εγκέφαλο μού διαπερνάει"
με αντίστοιχες απαντήσεις
"διαβάζω"
"δε μπορώ τώρα, έχω δουλειά"
"αυτή η δουλειά είναι για επαγγελματία. κι εγώ που την κάνω, πολύ είναι".
το μεσημέρι είπα να κοιμηθώ λιγάκι να συνέρθω. αμέ, πως! ήταν η ιδανική ώρα να πάμε να πάρουμε την Ακκα από το νοσοκομείο ζώων, στειρωμένη κι έτοιμη.
"καλά μη τρελαίνεσαι" ειπα "έχεις και το απόγευμα. έχεις και το βράδυ, έχεις και την Κυριακή.."
μη τα πολυλογώ, μέχρι το βράδυ έτρεχα. αργά πια, έκανα το καθιερωμένο ντους ξεκούρασης κι έβαλα και τη λοσιόν μαυρίσματος σε χέρια και σε πόδια.
κοίταξα εξεταστικά κα το πρόσωπο μου στον καθρέφτη, γαμώτο, είμαι εκνευριστικά άσπρη, άσε που ροζίζω και λίγο, μια κρέμα προσώπου μαυρίσματος καλά θα μου 'ρχοταν.
"τη δευτέρα" ειπα σαν την τρελή στον εαυτό μου στον καθρέφτη "τη δευτέρα θα σου πάρω μια ωραία κρεμούλα μαυρίσματος"
και πήγα στο δωμάτιο μου να δω το Life on Mars. σε λιγάκι ήρθε κι η Ελένη, να χαζέψουμε παρέα.
το μισό επεισόδιο είδαμε.
προτού το καταλάβουμε, μας πήρε ο ύπνος και τις δυο εξαντλημένες στο κρεββάτι.
την ξύπνησα και την έστειλα στην κουκέτα της. τρικλίζοντας πήρε το μαξιλάρι της και μουρμουρίζοντας "καληνύχτα" πήγε στο δωμάτιο της.
μια ώρα αργότερα έβλεπε ταινία στην τηλεόραση τρώγοντας παγωτό!
δε λέω πια τίποτα. ούτε παρατήρηση δεν κάνω. μέγα σφάλμα να κάνεις υποδείξεις σε μια έφηβη.
ας κάνει την επανάσταση της, έστω μ' ενα μπωλ παγωτό, βλέποντας το Cry Wolf στη μία τη νύχτα (ενω υποτίθεται ότι στην καλύτερη θα 'πρεπε να διαβάζει φιλοσοφία και στη χειρότερη να κοιμάται).
ετσι πέρασε η μια μέρα ξεκούρασης, ανάπαυσης και αναστήλωσης.
για την Κυριακή δεν θα πω. προτιμώ να το αποσιωπήσω.
όμως, μια πληροφορία λέω να τη δώσω: η λοσιόν έπιασε. έπιασε μια χαρά! μόνο που δε μαύρισα: κίτρινισα.
τα ποδαράκια μου και τα χεράκια μου έγιναν,
σαν του Homer Simpson.
D'oh..
