Απόψε

απόψε βγήκαμε από το Μάκρο ο Χρόνης σπρώχνοντας το καροτσάκι με τα ψώνια κι εγώ κρατώντας στο χέρι ένα σακουλάκι με κουλουράκια.

στο αυτοκίνητο έβαλα τον Δίεση, άνοιξα τα κουλουράκια και μασουλώντας τα, μιλούσα ταυτόχρονα στον Χρόνη λέγοντας του, πόσο μας συμφέρει να βγάλουμε "ελευθέρας" για την Αττική οδό
(δεν μου αρέσει καθόλου να σταματάμε και να βγάζουμε εισιτήριο, αυτό ήταν το βασικό μου επιχείρημα).

χαχάνιζα χαρούμενη, γιατί πολύ μου άρεσε το όλο σκηνικό, γιατί όλα μέσα μου είχαν ισιώσει, γιατί τα Χριστούγεννα ήταν σε λίγες μέρες, γιατί δίπλα μου ήταν ο Χρόνης του '84 (με πολύ λίγες αλλαγές), γιατί ήμουν εκεί που έπρεπε την ώρα που έπρεπε.

βρήκαμε εύκολα θέση να παρκάρουμε, φέραμε τα ψώνια σπίτι, μίλησα στο τηλέφωνο με μια φίλη που με θυμήθηκε μετά από καιρό και πήρα το email που μου έστειλε η Ραφαηλία:

καλα Χριστουγενα Μαμα σου ευχωμαι να εισαι σως και αβλαβεις, να τρως καλα, θα ειμασται παντα κωντα σου:)))))))))))

ετοίμασα το βραδυνό φαγητό, σέρβιρα στα παιδιά, χάιδεψα τις γάτες, τσέκαρα αυτά που έπρεπε και κάθησα στον υπολογιστή μου.

Χριστούγεννα ξανά.
Χριστούγεννα μαζί.

κι όταν η ζωή, σου χαρίζεται απλόχερα.

Χρόνια Πολλά!