στο αυτοκίνητο.
ρωτώ: αυτός ο μοχλός, γιατί είναι κάτω από το κάθισμα μου;
Χρόνης: ποιος;
δείχνω: ΑΥΤΟΣ!
τον σηκώνω και το κάθισμα μου πηγαίνει πίσω με δύναμη, χτυπάει τα πόδια της Ελένης που κάθεται ακριβώς πίσω μου (ΜΑΜΑ-ΑΑ!!) και κάνει τον Χρόνη να μου μιλήσει αυστηρά:
-αυτά, δεν τα κάνουμε ποτέ όταν το αυτοκίνητο είναι εν κινήσει! ελπίζω να έμαθες το μάθημα σου!!
(σκύβω το κεφάλι ταπεινά)
-μάλιστα..
στο φανάρι σταματάμε δίπλα σε ένα λεωφορείο που είναι από τη μεριά της Ραφαηλίας.
Ελένη: Ραφαηλία χαιρέτα τον κόσμο δίπλα.
Ραφαηλία: χαιρετάω, να! (κουνάει το χέρι της λες και βρίσκεται στο κατάστρωμα του Τιτανικού)
μισογυρίζω και τις μαλλώνω: καλέ, σταματήστε! πάλι ρεζίλι θα γίνουμε;;;
Ραφαηλία: μαμά, μια κοπέλα με χαιρετάει κι αυτή!
Ραφαηλία: ανυπομονώ να πάμε αύριο για τα κάλαντα.
Χρόνης: θα τα λες κι εσύ Ελένη;
Ραφαηλία: ναι, αχχ ναι, εγώ θέλω, αυτή δε θέλει!
Ελένη: δε θα 'σαστε καλά που θα λέω τα κάλαντα! εγώ θα πηγαίνω μόνο τη μικρή.
προτείνω τάχα αδιάφορα: να σας πω κάτι. δε θέλετε να πάρετε κάτι μαζί σας να κερνάτε τον κόσμο στα μαγαζιά;
(μόλις το λέω, αρχίζω να τραντάζομαι από τα γέλια)
το Ραφάκι ενθουσιάζεται: ναι μαμά, ναι, ναιιιι. τι ωραία ιδέα! να δίνουμε κι όχι να παίρνουμε μόνο! τι να κερνάμε;
κάνω πως σκέφτομαι: κουραμπιέδες! καλύτερα όχι.. λουκούμια!! εσύ θα λες τα κάλαντα κι η Ελένη θα 'χει ένα δισκάκι με λουκούμια να κερνάει τον κόσμο!
Η Ελένη γυρνά στη Ραφαηλία: είναι τόσο έξυπνη η μαμά σου, που νομίζει πως δε τη βλέπω πως κάνει απ' τα γέλια, νομίζει πως περνάει απαρατήρητη. εδώ το κάθισμα πάει να φύγει, αυτή χαμπάρι..
το Ραφάκι: μα να μη πάρουμε κέρασμα;;
κι η Ελένη: ΟΧΙ!
βλέποντας τη μικρή απ' τον καθρέφτη του αυτοκινήτου να κλείνει τα ματάκια στον ήλιο, τη συμβουλεύω : Ραφαηλία, ο ήλιος σε χτυπάει στα μάτια. ίσιωσε τα γυαλιά σου μωρό μου, θα στραβωθείς
Ραφαηλία: εντάξει είναι έτσι μαμά; είναι μέσα τα μάτια μου;
Ελένη: ναι. και τα πέντε!
πάει κι αυτή η Κυριακή κι ας καρτερούμε μια άλλη
....................................
τη φωτογραφία την τράβηξε η Ελένη: ήταν απλά υπέροχο το φεγγάρι έτσι όπως ανέτειλε :)
ρωτώ: αυτός ο μοχλός, γιατί είναι κάτω από το κάθισμα μου;
Χρόνης: ποιος;
δείχνω: ΑΥΤΟΣ!
τον σηκώνω και το κάθισμα μου πηγαίνει πίσω με δύναμη, χτυπάει τα πόδια της Ελένης που κάθεται ακριβώς πίσω μου (ΜΑΜΑ-ΑΑ!!) και κάνει τον Χρόνη να μου μιλήσει αυστηρά:
-αυτά, δεν τα κάνουμε ποτέ όταν το αυτοκίνητο είναι εν κινήσει! ελπίζω να έμαθες το μάθημα σου!!
(σκύβω το κεφάλι ταπεινά)
-μάλιστα..
στο φανάρι σταματάμε δίπλα σε ένα λεωφορείο που είναι από τη μεριά της Ραφαηλίας.
Ελένη: Ραφαηλία χαιρέτα τον κόσμο δίπλα.
Ραφαηλία: χαιρετάω, να! (κουνάει το χέρι της λες και βρίσκεται στο κατάστρωμα του Τιτανικού)
μισογυρίζω και τις μαλλώνω: καλέ, σταματήστε! πάλι ρεζίλι θα γίνουμε;;;
Ραφαηλία: μαμά, μια κοπέλα με χαιρετάει κι αυτή!
Ραφαηλία: ανυπομονώ να πάμε αύριο για τα κάλαντα.
Χρόνης: θα τα λες κι εσύ Ελένη;
Ραφαηλία: ναι, αχχ ναι, εγώ θέλω, αυτή δε θέλει!
Ελένη: δε θα 'σαστε καλά που θα λέω τα κάλαντα! εγώ θα πηγαίνω μόνο τη μικρή.
προτείνω τάχα αδιάφορα: να σας πω κάτι. δε θέλετε να πάρετε κάτι μαζί σας να κερνάτε τον κόσμο στα μαγαζιά;
(μόλις το λέω, αρχίζω να τραντάζομαι από τα γέλια)
το Ραφάκι ενθουσιάζεται: ναι μαμά, ναι, ναιιιι. τι ωραία ιδέα! να δίνουμε κι όχι να παίρνουμε μόνο! τι να κερνάμε;
κάνω πως σκέφτομαι: κουραμπιέδες! καλύτερα όχι.. λουκούμια!! εσύ θα λες τα κάλαντα κι η Ελένη θα 'χει ένα δισκάκι με λουκούμια να κερνάει τον κόσμο!
Η Ελένη γυρνά στη Ραφαηλία: είναι τόσο έξυπνη η μαμά σου, που νομίζει πως δε τη βλέπω πως κάνει απ' τα γέλια, νομίζει πως περνάει απαρατήρητη. εδώ το κάθισμα πάει να φύγει, αυτή χαμπάρι..
το Ραφάκι: μα να μη πάρουμε κέρασμα;;
κι η Ελένη: ΟΧΙ!
βλέποντας τη μικρή απ' τον καθρέφτη του αυτοκινήτου να κλείνει τα ματάκια στον ήλιο, τη συμβουλεύω : Ραφαηλία, ο ήλιος σε χτυπάει στα μάτια. ίσιωσε τα γυαλιά σου μωρό μου, θα στραβωθείς
Ραφαηλία: εντάξει είναι έτσι μαμά; είναι μέσα τα μάτια μου;
Ελένη: ναι. και τα πέντε!
πάει κι αυτή η Κυριακή κι ας καρτερούμε μια άλλη
....................................
τη φωτογραφία την τράβηξε η Ελένη: ήταν απλά υπέροχο το φεγγάρι έτσι όπως ανέτειλε :)