The Long, Hot Summer

..πάμε όλοι μαζίιι
σε μια παραλία
θα 'χω πάντα μαζίιι
τη θεία τη Λίααα

και όχι, δεν πήγαμε χτες σε καμμία παραλία, σπίτι μείναμε οι δυο μας, ο Χρόνης κι εγώ και λιώσαμε.
και όταν ήρθε το βραδάκι, ξενύχτησα λόγω του γνωστού ανεμιστήρα!
όμως τη βρήκα τη λύση: έγραψα cd, ν' ακούγεται ο ωκεανός κι οι γλάροι, τα κύματα και το θαλασσινό αεράκι κι έτσι σήμερα ευελπιστώ ότι θα κλείσω επιτέλους το άγρυπνο το μάτι μου..

ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως, που μεταφράζεται ως "κοπελιά μη στεναχωριέσαι, έχει και τα καλά της η φάση-ανεμιστήρας" -και όντως τα έχει!
πάμε παρακάτω λοιπόν και eat my dust καταστάσεις παράξενες και εγωκεντρικές..
..................................

πολύ γέλασα την προηγούμενη βδομάδα.
εκμυστηρεύτηκε στο Ραφάκι ο φίλος της ο Γιάννης πως του αρέσει ένα κοριτσάκι.
κι αφού της το 'πε και το Ραφάκι τον συνεχάρη, μετά τη ρώτησε ο Γιάννης:
"εσύ έχεις άντρα;"

το Ραφάκι άντρα δεν έχει, γιατί όλοι στην τάξη της είναι χάλια (λέει) κι ελπίζω να μείνουν χάλια για πολύ καιρό ακόμα..
να μένω ξάγρυπνη δηλαδή μόνο με τα του ανεμιστήρα και όχι με τα του Ραφακίου..

η μεγάλη πήγε στη Μύκονο. ξανά!
Κολιάτσου-Παγκράτι το 'χει κάνει με τη Μύκονο κι αυτό που δεν μπορώ να χωνέψω, είναι πως αυτό το παιδί, που μεγάλωσε με το Χαμόγελο της Τζοκόντας και τις ταινίες του Τζαβέλα, τώρα ακούει Παπαρίζου και βλέπει Το φιλί της ζωής..
....................................

κι εκεί που κάθομαι και χαζεύω τ' απογεύματα κι αναρωτιέμαι πως τα κατάφερε και γέμισε η τηλεόραση με πρόσωπα αντιπαθητικά, πέφτω πάνω σε μια εκπομπή που λέγεται "χέστε τους" ή "δέστε τους" ή "πέστε τους" κι εντυπωσιάζομαι πολύ.
εντυπωσιάζομαι μ' αυτόν τον τραγουδιστή, τον Τσαλίκη και το αιώνιο κέφι του!
όποια στιγμή και να τον δεις, πάντα, μα πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, είναι καταχαρούμενος! γελάει, σιγοτραγουδάει, χοροπηδάει, κάνει γκριμάτσες, χαϊδεύει τα μαλλιά του, χαϊδεύει έναν φαλακρό κύριο δίπλα του, χαϊδεύει τα μαλλιά μιας ξανθής κυρίας παραδίπλα του, μόνο σε μια μελαχροινή δε δίνει σημασία, ποιος ξέρει γιατί..

πολύ θα ήθελα να 'μουν κι εγώ έτσι..
αυτό το κέφι το τρελλό, τι Κύρος θα μου προσέδιδε στην οικογένεια..
για παράδειγμα, προχτές που γελούσα, μπήκε το Ραφάκι στο δωμάτιο, με είδε, έτρεξε πάνω μου χαρούμενη, μ' αγκάλιασε, με φίλησε και μου είπε:
"έτσι μπράβο μανάρι μου!! δεν είσαι καθόλου ανάλατη!!"
κι έφυγε σφαίρα, γελώντας δυνατά απ' τη χαρά της.

το "μανάρι" δεν ξέρω από που το ψώνισε, Αρλέτα δεν ακούω πια, όμως αυτό το παιδί, πάντα θα βρίσκει έναν τρόπο να μ' εντυπωσιάζει.
.......................................

περιμένοντας λοιπόν σήμερα το βράδυ τη μεγάλη να γυρίσει απ' τη Μύκονο
-που θα γυρίσει σίγουρα, γιατί της έστειλα sms "μπάρκαρες;" και μου απάντησε "ναι μαμάαα"-
με τον Χρόνη να κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο, με το Ραφάκι να βλέπει ταινία παρέα με τη φίλη της, μπορώ, ουφ, επιτέλους να δω το Face Off του Τζονάκου του Woo που μόλις κατέβασα, να πιώ παγωμένο ξυνό νερό Φλωρίνης και να τσεκάρω τα φετεινά μας όνειρα


ποιος θα 'θελε κάτι καλύτερο;
(καλό μας Μακρύ, Καυτό Καλοκαίρι :)