("μου έλειψες μαμά μου, μού έλειψες"
"σου έλειψα!! γιατί τότε δεν ήρθες να κάνεις διακοπές με τη δόλια μάνα; ε;; γιατί αφού σου έλειπα;"
"γκρίνιααα. ακόμα δεν ήρθες γκρίνιααα")
η Ακκα δεν με αναγνώρισε. εν καιρώ φυσικά θυμήθηκε ποια ακριβώς είμαι, αλλά τις πρώτες ώρες, με κοίταζε μ' αυτό το απλανές βλέμμα, της ηλίθιας γάτας.
η Νέλλυ -aka σκύλος- όχι μόνο με αναγνώρισε, αλλά με εκδικήθηκε δεόντως
("τρεις μήνες έλειπες; πάρε να 'χεις άκαρδη!")
και οσάκις περνούσα μπροστά της, μια άπλωνε το χέρι και με γρατζουνούσε, μια με δάγκωνε μ' αυτό το -συγκινητικά- φαφούτικο στόμα, μια νιαούριζε "εδώ είμαι" επίμονα.
το Ραφάκι πήγε -πρώτη μέρα- σχολείο
("μαμάαα, του χρόνου γυμνάσιο, ε; ανυπομονώ!!"
"θα περάσει ο χρόνος προτού καλά καλά το καταλάβεις.. και να δεις τι ωραία που θα περνάς στο γυμνάσιο: ενδιαφέροντα μαθήματα, καθηγητές, καθηγήτριες, καμμία σχέση με το δημοτικό"
"εγώ πάντως ανυπομονώ, γιατί τότε θα με αφήνεις να πηγαίνω σινεμά με τις φίλες μου")
το σπίτι μού φάνηκε παράξενα όμορφο.
μού έφτιαξα καινούρια γωνιά για διάβασμα,
καινούρια γωνιά στον Χρόνη -για το δικό του διάβασμα,
κυνήγησα την Ελένη με σκοπό να τη βάλω να τακτοποιήσει επιτέλους τη ντουλάπα της -σιγά μη τα κατάφερνα,
έπλυνα ατέλειωτα πλυντήρια,
τακτοποίησα,
πότισα,
άπλωσα,
ξάπλωσα και άκουσα τους ήχους της πόλης
-της πόλης μου
κι ένιωσα πως το καλοκαίρι είχε πλέον τελειώσει.
γύρισα κι είναι τόσοι οι μήνες που έλειψα, που η μνήμη μου έχει βραχυκυκλώσει: στέκομαι σαν χαζή μπροστά στην καφετιέρα και προσπαθώ να θυμηθώ πως ακριβώς λειτουργεί ή κοιτάζω τα κοντρόλ και δεν θυμάμαι ποιο αντιστοιχεί σε τι.
όμως προχτές, όπως καθόμουν στον υπολογιστή και δίπλα μου ακουγόταν το γουργουρητό της ξαπλωμένης Νέλλυς -aka σκύλος- που επιτέλους μ' είχε ξανά δίπλα της και σ' αυτό το γουργουρητό ακουγόταν σχεδόν η ασφάλεια, η βαθειά χαρά, η ηρεμία της, τότε συνειδητοποίησα πως κάπως έτσι θα πρέπει να αισθάνθηκα κι εγώ μόλις βγήκαμε απ' το πλοίο και μπήκαμε στο αυτοκίνητο για την επιστροφή.
κι όσο για τον καφέ, δεν ανησυχώ διόλου:
γρήγορα θα θυμηθώ πως λειτουργεί η καφετιέρα,
ο καφές θα πέφτει όπως πρέπει στο άδειο μου φλυτζάνι
κι αυτή θα είναι μια τέλεια, μελλοντική στιγμή.
μέχρι τότε,
καλό μας φθινόπωρο
και καλό μου, υπέροχο, απόλυτα ερωτεύσιμο, καινούριο μου tattoo!
