Μπολιβάρ

"Μπολιβάρ κράζω τ' όνομα σου"

τραγουδούσε πολύ παλιά ο Γιώργος Ζωγράφος, σε ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου και μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη.


Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!
Κράζω τ’ όνομα σου ξαπλωμένος στην κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου `Υδρας.
Από `δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι `κει κάτω, πέρα απ’ τη Μονεβασιά, το τρανό Μισίρι, ω Μπολιβάρ!
Αλλά και μέχρι του Παναμά, της Γουατεμάλα, της Νικαράουγα, της Οντούρας, της
Αϊτής, του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας, της Κολομβίας, του Περού, της
Βενεζουέλας, της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμα και του Μεξικού.
Μ’ ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ’ όνομά σου πάνω στην
πέτρα, όπου νά `ρχουνται αργότερα οι άνθρωποι να προσκυνούν.
Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!


μια δουλειά εξαιρετική, ένα άκουσμα που συγκλονίζει ακόμα και σήμερα!
το θυμήθηκα αίφνης ένα πρωί, την ώρα που κατηφορίζαμε το δρόμο με τη Ραφαηλία.

"Μπολιβάρ κράζω τ' όνομα σου" της είπα
και με κοίταξε παραξενεμένη.

"ούτε που έχει ιδέα ποιος είναι ο Μπολιβάρ" σκέφτηκα και άρχισα να της εξηγώ:
"είναι ένα τραγούδι παλιό. πολύ παλιό.
ο τραγουδιστής αναφέρεται στον Μπολιβάρ.."

και η απορία της Ραφαηλίας

"και τι; ο τραγουδιστής κράζει το φίλο του;"
..............................................................

έτσι.
να το θυμάμαι σήμερα να χαμογελώ.
σήμερα, που είναι μια μέρα δύσκολη
-λίγο παραπάνω απ' το κανονικό.

για όλους μας.

(εν τέλει Μπολιβάρ..)