Χαρμάνης κι άφραγκος


ο τελευταίος των Ζορμπάδων, ήταν ο Zorba "The Freak''. και πριν από μισή δεκαετία, ανέβηκε στο αλογάκι του, φόρεσε το καπελάκι του, είπε στην κοινωνία: "καμπόυ, ξεκαμπόυ και σου γαμώ το σόι'', και μετά γύρισε προς τα μας και είπε: "see you later alligators!!!, άντε και καλή τύχη μάγκες... εγώ πάω να βρω τη μανούλα μου''.
Δημήτρης Πουλικάκος

ακούω Παυλάκη.
τραγουδάω Παυλάκη.
μιλάω στους ταρίφες για τον Παυλάκη

-κόλλημα.

"στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες
και δε γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά"

δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα..

μετά τον Παναγιωτόπουλο λοιπόν
τα καλοκαιρινά αναγνώσματα
μετά τον Django και τον Vian
μετά την κούραση του φετεινού καλοκαιριού
τη σκόνη που επικάθεται στους ώμους μου
τις δαχτυλιές σε κάθε είδους καθρέφτη

όχι,
δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα.

είναι λίγο αστεία -όσο πατάει ένα χαμόγελο- η εμμονή που έχω με τα πολυδιαβασμένα μου.
αφήνω τα καινούρια μουρμουρίζοντας "αργότερα" και πάω γι' άλλη μια φορά στον Dickens και στον Salinger, Αναγνωστάκη, Ασλάνογλου, Rimbaud και Henry James
ενώ πίσω στη σειρά, ανυπόμονες και σηκωμένες στις μύτες των δαχτύλων περιμένουν τη σειρά τους οι αδερφές Bronte, η Lisa Alther, πιο πίσω η Sou Kaoufman κι η Μάρω Δούκα.
κοπέλες..

ακούω λοιπόν τον Παυλάκη
βλέπω παλιούς φίλους
βάζω πλυντήρια πιάτων και ρούχων
απλώνω
-σπανίως σιδερώνω-
ανοίγω την πόρτα
-ευκολότερα την κλείνω-

κι είναι φορές που παρακολουθώ τη ζωή μου καθισμένη απέξω
σαν παρατηρητής.
κι είναι φορές που λες κι είμαι ο Jonathan Safran Foer μπροστά στον τοίχο με τις φωτογραφίες

(θα φορέσω για χάρη σου μωβ)
.........................................

κι όπου γουστάρω πάω
και τρέχει ο άνεμος μπροστά
τον ήλιο ακολουθάω
κι ο μήνας έχει εννιά

όχι,

ποτέ δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα..