Fb mi amor


επειδή σήμερα διάβασα πολλές μεγαλοστομίες.
επειδή τα ριτουίτ της ανοησίας επαναλαμβάνονται αβίαστα και άπονα.
επειδή .. κι επειδή.. ένα έχω να πω:
ρε σεις μπλόγκερς, ξεκαβαλήστε! δεν γυρίζει ο λογοτεχνικός κόσμος γύρω σας, δεν αποτελείτε καν μια βιδούλα του λογοτεχνικού κόσμου γενικότερα! χαζομαρούλες να περνάει η ώρα και νομίζετε πως γίνατε οι Ντοστογιέβσκηδες του διαδικτύου!
τον κ@λο μου δεν τον βάζω μέσα, καθότι και τα σχόλια έχω κλείσει και λινκς δεν έχω και χέστηκα στην τελική αν με διαβάζει κάποιος ή όχι..


η ανοησία με σκοτώνει..


υπάρχουν πολλές λέξεις που με κάνουν και ανατριχιάζω. με την κακή έννοια. με την πάρα πολύ κακή έννοια! πολλές.. η βασίλισσα όλων, όμως, είναι μία: αγορομάνα! (όπου ξερνάμε με το τρία, όλοι μαζί!)


η χειραγώγηση είναι μία άκρως χυδαία και ύπουλη κατάσταση! ειδικά όταν προορισμός της είναι τα παιδιά, το χυδαίο του θέματος, πολλαπλασιάζεται. το περίεργο είναι, πως εφαρμόζεται μόνο από τις μητέρες. οι πατέρες, προτιμούν τις συγκρούσεις -χίλιες φορές καλύτερο! το επίσης περίεργο είναι, πως οι μητέρες, αισθάνονται περήφανες γι' αυτού του είδους τα "κολπάκια". είναι θλιβερό, αλλά αισθάνονται "έξυπνες" και "πετυχημένες". άκρως θλιβερό..


στο δρόμο με το Ραφάκι. προχωρώ και πονάω. γκρινιάζω:
"ωχχχ!! πονάω! να δεις που θα έχω οστεοπενία!"
"έλα ρε μαμά, όλο κάτι έχεις! τη μια καρκίνο, την άλλη οστεοπενία!"
"τι λες βρε βόδι; ξέρεις τ' είναι η οστεοπενία;"
"αμέ! πως δεν ξέρω!"
"για πες"
"πένες στα οστά!"


παίρνει ο Χρόνης μια πίτσα, του σερβίρω κι ένα ποτήρι μπύρα (κανονικό ποτήρι, του νερού, όχι μεγάλο) τρώει όλη την πίτσα σε χρόνο dt, πίνει τη μπύρα και μονολογεί: αυτή η μπύρα, πολύ σε φουσκώνει τελικά..


άμα δεν το μάθεις το παιδί σου (και το σκυλί σου, η γάτα δεν παίζει σ' αυτό το σκηνικό) αγωγή, πριν μάθει καν να περπατάει, μην ελπίζεις πως θα μάθει ποτέ aka γαϊδούρια ενήλικες κάνουν γαϊδούρια παιδιά.


έρχεται η (σχεδόν ογδοντάχρονη) κουμπάρα μου και για να με καλοπιάσει (είμαι μόνιμα τσαντισμένη μαζί της, γιατί αρνείται να βάλει ακουστικό βαρηκοΐας, με αποτέλεσμα να φωνάζω συνεχώς για να μ' ακούσει) για να με καλοπιάσει λοιπόν, λέει "πες μου Μαριλένα, πες μου ποιον να ψηφίσω!! όποιον θες θα ψηφίσω! όποιον θες!! τι λες; θες το Καμίνι;" 
έλιωσα! λες και με είχαν ρίξει -που αλλού;- σε καμίνι..


στο ικέα με τον Χρόνη: καθόμαστε και πίνουμε αναψυκτικό. περνάνε από μπροστά μας δυο κυρίες, άνω των εβδομήντα ετών. δείχνοντας τη μία, λέω στον Χρόνη αστειευόμενη "φαίνομαι ίδια ηλικία μ' αυτή την κυρία;" και η απάντηση "αυτή είναι μικρότερη από σένα, αλλά φαίνεται μεγαλύτερη γιατί είναι υπέρβαρη.." aka τα 'θελα και τα 'παθα..
.......................................


τα αριστερά, τα πρώην άσπρα, καταβρώμικα παπούτσια, του Ραφακίου.
τα πεντακάθαρα τα μωβ -ποιου άλλου;- τα δικά μου..